Jodła pospolita

Abies alba Mill. 1768

synonimy:
Abies excelsa Link.;
Abies pectinata (Lam.) DC. in Lam. et DC;
Abies picea (L.) Pers.;
Abies picea Bluff et Fingerh.
Abies vulgaris Poiret;
Pinus abies Du Roi;
Pinus pectinata Lam.;
Pinus picea L.;
Abies pardei Gaussen;

Opis: drzewo do 40 - 55(60) m wysokości, o bardzo regularnej, ostrostożkowatej koronie, rośnie wolno. Konary ułożone w okółkach, starsze prostopadle do pnia, młodsze skośnie wzniesione. Młode pędy są owłosione, lekko błyszczące, szarobrązowe. Igły wielosezonowe 5-7(10)lat, długości 1,5-3cm i szerokości 0,2-0,25 cm, z wierzchu błyszcząco ciemnozielone, od spodu wyraźne białe paski, ułożone dość luźno i grzebieniasto. Szyszki cylindryczne 10 - 15 cm dł., jasnobrunatne.

Występowanie: środkowa i południowa Europa. W Polsce występuje w Sudetach, Karpatach, Górach Świętokrzyskich i na Roztoczu; na niżu w rozproszonych stanowiskach.

Uprawa: drzewo bardzo wymagające. Lubi chłodne i wilgotne, próchnicze, dobrze napowietrzone gleby. Preferuje zacienienie (oraz miejsca o podwyższonej wilgotności, jednak źle rośnie na terenach okresowo zalewanych. Nie toleruje suszy, upałów, dużych mrozów ani wiosennych przymrozków. Jest niezwykle wrażliwa na gazy przemysłowe oraz kwaśne deszcze.

Zastosowanie: może być sadzona w ogrodach, parkach i zadrzewieniach krajobrazowych, ale tylko w miejscach odpowiednich siedliskowo. Może być sadzona bez zastrzeżeń w całej Polsce.