Jodła nikkońska (Jodła nikko)

Abies homolepis Siebold et Zucc.1842

synonimy:
Pinus homolepis Antoine 1846;
Picea homolepis (Siebold ex Zucc.) Gordon 1858;
Abies Tschonoskiana Regel 1865;
Abies fraseri var. brachyphylla Maxim. 1866;
Pinus Harrayana W.R.McNab 1867;
Abies brachyphylla (Maxim.) Parl. 1868;
Picea brachyphylla (Maxim.) Gordon 1875.

Opis: w ojczyźnie osiąga wysokość 30-40m, długowieczna, rośnie szybko, korona bardzo regularna, szerokostożkowata dość luźna i z szeroko, prawie horyzontalnie rozpostartymi konarami. Pączki pokryte białą żywicą. Igły wielosezonowe długości do 3,5cm, równowąskie, sztywne i łatwo pękające przy zginaniu, z wierzchu ciemnozielone i błyszczące, od spodu intensywnie białe z dwoma szerokimi paskami; ułożone gęsto po obu stronach pędu. Szyszki cylindryczne do 15cm długości, ożywicowane, przed dojrzeniem fioletowe.

Występowanie: Japonia - góry Honsiu i Kiusiu na wysokości 700-2200m n.p.m.

Uprawa: wytrzymała na suszę i zanieczyszczenia powietrza w warunkach miejskich, nie toleruje gleb wapiennych; młode rośliny lubią miejsca ocienione, starsze nasłonecznione. Mrozoodporna (> - 29 °C).

Zastosowanie: piękne drzewo parkowe, do dużych ogrodów oraz zieleni miejskiej. Jako soliter długo zachowuje pełne ugałęzienie.